https://goo.gl/photos/8vZxMX9o535cAR9Q7
JDS TRASY LINIE KABLOWE JDS Cabling: FTTH FTTX FTTB GPON TELECOMMUNICATIONS ENGINEERING, Power Cabling, Data Cabling, Network Cabling, Fibre Optic Cabling, Fibre Optic Installation, Fibre Optic Services, Fibre Optic Installations, Fibre Optic Repairs Testing Splicing Telecoms Cabling, Security Cabling, Structured Cabling, Underground cabling
https://goo.gl/photos/YwCSzoSobjoqk9kS7
JDS Cabling: FTTH FTTX FTTB GPONTELECOMMUNICATIONS ENGINEERING, Power Cabling, Data Cabling, Network Cabling, Fibre Optic Cabling, Fibre Optic Installation, Fibre Optic Services, Fibre Optic Installations, Fibre Optic Repairs Testing Splicing Telecoms Cabling, Security Cabling, Structured Cabling, Underground cabling
JDS Cabling: Energetic cabling, Power Cabling, Data Cabling, Network Cabling, Fibre Optic Cabling, Fibre Optic Installation, Fibre Optic Services, Fibre Optic Installations, Fibre Optic Repairs Testing Splicing Telecoms Cabling, Security Cabling, Structured Cabling, Underground cabling
Linie kablowe, Szyby estakady kablowe, instalacje przemysłowe, urządzenia techniczne, instalacje linie kablowe wewnętrzne w obiektach przemysłowych, handlowych i użyteczności publicznej okablowanie instalacje wewnętrzne, linie kablowe nn, instalacje kablowe w obiektach, hale magazynowe, budynki i obiekty, sieci linie kablowe średniego niskiego napięcia, Linia kablowa, Osłony linii kablowych,
Wybór trasy linii kablowej
Trasę linii kablowej należy ustalić z uwzględnieniem następujących zasad:
a) kable powinny być jak najmniej narażone na uszkodzenia mechaniczne i szkodliwe wpływy czynników zewnętrznych, aby zapewnić niezawodność eksploatacji
linii i dostęp do kabli w czasie eksploatacji;
b) liczba skrzyżowań i zbliżeń kabli z innymi urządzeniami na trasie oraz liczba przejść przez ściany, stropy i inne przeszkody powinna być jak najmniejsza;
c) prowadzenie kabli przez pomieszczenia i strefy zagrożone wybuchem lub pożarem należy ograniczyć do kabli zasilających urządzenia w tych pomieszczeniach
lub strefach, jak również należy spełnić warunki określone w odrębnych przepi-
sach;
d) w przypadku ułożenia kabla w ziemi, trasa kabla powinna być wyznaczona
wzdłuż dróg, ulic lub przez trawniki w pasach do tego przeznaczonych; wzdłuż
rzek i brzegów jezior trasa powinna być wyznaczona poza miejscami narażonymi na podmywanie przez wodę;
e) linie kablowe prowadzone na terenach rolniczych mogą być prowadzone pod
dnem rowów melioracyjnych. Na terenach rolniczych zaleca się prowadzenie kabli w osłonach otaczających.
Linie rezerwowe zaleca się prowadzić innymi trasami niż linie rezerwowane.
Zasady układania kabli
Wymagania ogólne
Kable należy układać w sposób uniemożliwiający ich uszkodzenie. Przy układaniu
powinny być zachowane środki ostrożności zapobiegające uszkodzeniu innych kabli
lub urządzeń znajdujących się na trasie budowanej linii oraz przestrzegane zasady
ochrony środowiska. Zastosowana technologia układania kabli powinna uniemoż-
liwiać:
• tarcie zewnętrznej warstwy kabla o ściany lub dno wykopu, kanału albo tunelu,
• przekroczenie dopuszczalnej siły ciągnięcia kabla.
W przypadku mechanicznego układania kabla siła ciągnąca może być przyłożona tylko do żył roboczych kabla. Stosowanie innego sposobu przyłożenia siły ciągnącej jest niedopuszczalne. Maszyna ciągnąca (ciągarka) powinna być wyposażona w sprzęgło
ograniczające dopuszczalną siłę ciągnięcia oraz w dynamometr i urządzenie rejestrują-
ce wartość siły ciągnięcia. Dopuszczalna wielkość (wartość) siły ciągnięcia nie powinna
być większa od wartości F = k ∙ s, gdzie: s – suma przekrojów ciągnionych żył roboczych
kabla, k – współczynnik dla Cu = 50 N/mm2
, Al = 30 N/mm2
. Przy zastosowaniu innych metod układania kabla należy bezwzględnie wykluczyć możliwość uszkodzenia
powłoki lub izolacji kabla. Uszkodzony odcinek należy wymienić na nowy. Niedopuszczalne jest stosowanie pończochy do ciągnięcia kabla.
Układanie kabli
Kable należy układać w taki sposób, aby w normalnych warunkach pracy nie wy-
woływały niepożądanych zjawisk w innych liniach kablowych. Kable ułożone obok
siebie nie powinny się stykać.
Dopuszcza się stykanie ze sobą na całej długości kabli:
• sygnalizacyjnych z sygnalizacyjnymi,
• sygnalizacyjnych z kablami elektroenergetycznymi do 1 kV przyłączonymi do
tego samego odbiornika,
• elektroenergetycznych jednożyłowych stanowiących jednotorową linię kablową,
• elektroenergetycznych przeznaczonych do zasilania urządzeń oświetleniowych.
Dopuszcza się stykanie kabli o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV, jeżeli
kable te nie rezerwują się wzajemnie.
Kable jednożyłowe, obciążone prądem przemiennym o powłokach metalowych, lub
kable jednożyłowe opancerzone lub kable jednożyłowe z żyłą powrotną należy tak
układać, aby nagrzewanie kabli przez indukowane prądy było jak najmniejsze.
Osłony otaczające oraz zamocowania kabli jednożyłowych powinny być wykonane
z materiału niemagnetycznego oraz powinny być dostosowane do sił dynamicznych
występujących przy zwarciach w danej linii.
Dopuszcza się stosowanie osłon otaczających i zamocowań wykonanych z materiału
magnetycznego, jeżeli nie tworzą zamkniętych obwodów magnetycznych.
W osłonie otaczającej z materiału magnetycznego dopuszcza się ułożenie kabli jednożyłowych tworzących układ trójfazowy.
Pionowe lub pochyłe układanie kabli
Kable ułożone pionowo lub pochyło powinny być tak zamocowane, aby siła naciągu
nie wywoływała nadmiernych naprężeń w kablu, nie powodowała osiowego przesunięcia kabla i jego elementów budowy i aby miejsca połączeń, tj. mufy i głowice nie
były narażone na naprężenia wzdłużne.
Jeżeli nie można uniknąć siły naciągu w miejscu łączenia kabli opancerzonych drutami, to do łączenia tych kabli należy stosować mufy przystosowane do przenoszenia
naciągu, umożliwiające połączenie pancerzy obu odcinków kabli. W przypadku łą-czenia innych kabli należy przy mufie zostawić zapas wystarczający do skompenso-
wania możliwych przesunięć kabla.
Zakończenia i łączenia kabli
Zakończenia kabli o napięciu znamionowym do 1 kV, (UN ≤ 1 kV)
Kable o napięciu znamionowym do 1 kV należy zabezpieczyć przed wnikaniem wody
do ich wnętrza. Nie wymaga się wykonania głowic.
W przypadku zastosowania w warunkach napowietrznych kabli z izolacją żył wy-
konaną z polietylenu lub polietylenu usieciowanego nieuodpornionego na działanie
promieni UV, należy osłonić izolację przed bezpośrednim działaniem tego promie-niowania.
Zakończenia kabli o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV, (UN > 1 kV)
Zakończenia kabli należy wykonywać głowicami kablowymi.
W warunkach wnętrzowych dopuszcza się niestosowanie głowic kablowych na zakończeniach kabli o napięciu do 6 kV o izolacji z PCW, pod warunkiem zabezpiecze-
nia żył roboczych i wnętrza kabla przed wnikaniem wody.
Łączenie kabli
Kable należy łączyć za pomocą muf kablowych.
Dobór muf i głowic
Mufy i głowice powinny być dostosowane do typu kabla, jego napięcia znamiono-
wego, przekroju i liczby żył oraz warunków otoczenia w miejscu zainstalowania.
Zastosowane mufy i głowice muszą posiadać świadectwo producenta o spełnieniu
wymagań w odniesieniu do kabli, na których mają być zainstalowane.
Mufy i głowice powinny być dostosowane do warunków zwarciowych występujących
w miejscu zainstalowania oraz do dopuszczalnej obciążalności prądowej.
Rozmieszczenie kabli
Kable o różnych napięciach znamionowych do 30 kV lub kable sygnalizacyjne po-
winny być ułożone na oddzielnych półkach w następującej kolejności od dołu:
1) kable sygnalizacyjne,
2) kable elektroenergetyczne o napięciu znamionowym do 1 kV,
3) kable elektroenergetyczne o najwyższym napięciu znamionowym,
4) kable elektroenergetyczne o kolejnym niższym napięciu znamionowym. Dopusz-
cza się ułożenie obok siebie na wspólnej półce kabli:
a) elektroenergetycznych o napięciu znamionowym do 1 kV i sygnalizacyjnych, je-
żeli kable te należą do tego samego urządzenia;
b) elektroenergetycznych o napięciu znamionowym do 1 kV i sygnalizacyjnych, je-
żeli kable te nie należą do tego samego urządzenia, pod warunkiem umieszczenia pomiędzy nimi przegrody metalowej;
c) elektroenergetycznych o napięciu wyższym niż 1 kV i kabli sygnalizacyjnych należących do tego samego urządzenia, pod warunkiem umieszczenia pomiędzy
nimi przegrody metalowej.
Kable o napięciu znamionowym wyższym niż 30 kV powinny być ułożone odrębnymi trasami. Dopuszcza się ułożenie kabli o napięciu znamionowym wyższym niż
30 kV wspólną trasą, pod warunkiem oddzielenia ich od innych kabli przegrodą
ognioodporną o wytrzymałości ogniowej 60 minut.
Odległości między liniami kablowymi
Odległość między kablami lub wiązkami kabli linii elektroenergetycznych o tym sa-
mym napięciu znamionowym do 30 kV powinna być nie mniejsza niż:
a) średnica zewnętrzna ułożonego obok kabla o większej średnicy,
b) dwukrotna średnica kabla jednożyłowego ułożonego w wiązce kabli tworzących
układ wielofazowy.
Dopuszcza się zmniejszenie tych odległości
Odległości między kablami elektroenergetycznymi o różnych napięciach znamionowych do 30 kV oraz pomiędzy warstwami kabli elektroenergetycznych o tych samych
lub różnych napięciach znamionowych powinny być nie mniejsze niż 15 cm. Dotyczy
to również odległości między warstwami kabli elektroenergetycznych i warstwami
kabli sygnalizacyjnych.
Mocowanie kabli
Kable mogą być układane na konstrukcjach wsporczych mocowanych do ścian, stropów lub posadzek. Uchwyty lub wieszaki nie powinny powodować uszkodzeń ani
deformacji kabli. Kable układane na ścianach i pod stropami powinny być mocowane za pomocą uchwytów lub wieszaków.
Na konstrukcjach wsporczych poziomych kable na napięcie znamionowe do 1 kV
mogą być ułożone swobodnie, a na konstrukcjach wsporczych pionowych lub pochyych powinny być mocowane w sposób uniemożliwiający ich swobodne przemiesz-
czanie.
Wysłano z telefonu Verizon Wireless 4G LTE DROID
